Γιατι για κάποια συναισθήματα οι λέξεις φαντάζουν φτωχές!

Κάθε πρωί που ξυπνάς και σκεφτεσαι εκεινον μόνο μια μια φράση γυρίζει στο μυαλό σου " σε θέλω,  σε θέλω τόσο που φοβάμαι,  φοβάμαι μέχρι και τον εαυτό μου, φοβάμαι αυτά που νιώθω.."
στην πραγματικότητα κατάφερε να νιώσεις τόσα πολλά που με αυτά που φαντάζουν τόσο λίγα, η ψυχή σου ηρεμεί στο βλέμμα του και τα μάτια σου γελάνε στο κοίταγμα του.  Και αν αυτό δεν είναι έρωτας τι ειναι; ξαφνικά είσαι αλλιως, ένας καινούργιος εαυτός. Ξαφνικά γέμισες με δύναμη πιο πολύ από ότι πίστευες ότι έκρυβες μέσα σου για να αντέξεις τις μπορες σου.

Το χαμόγελο πάντα στο πρόσωπο και η ελπίδα χαραγμένη σε κάθε σκέψη να σε κάνει να θέλεις να προχωρήσεις μανιασμενα. Κάτι όμορφο ζει και δυναμώνει. Τα δύσκολα περάσανε και εσύ νιώθεις ξανά από την αρχή. Και αυτό το νιώθεις όταν δεν πίστευες ποτέ πως θα ξανά νιώσεις έτσι, όταν δεν φανταζοσουν καν πως ένας άνθρωπος μπορεί να νιώσει κάτι τόσο δυνατό. Ερωτεύτηκες από την αρχή και εκεί είναι που ψάχνεις μέσα σου να βρεις κάτι το αρνητικό,  να πιάσεις τον εαυτό σου να σου φέρνει αντίρρηση κι όμως είναι η πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό που όλα συμφωνούν μαζί σου, με τα θέλω σου, με αυτά που πιστεύεις και νιώθεις. Και αυτή τη φορά εισαι σίγουρη όσο και να φοβάσαι, γιατί το θέλεις , το θέλεις πραγματικά όσο τίποτα άλλο. 

Αρχίζεις και ξυπνάς από τον εφιάλτη σου και εκείνος είναι εκεί δίπλα σου ακόμη να σε πάρει αγκαλιά για να ηρεμήσεις,  τι κι αν περάσατε πολλά,  τι κι αν έκλαψες, πόνεσες, έπεσες. Είναι τόσο πολύτιμο όσα αισθάνεσαι , τόσο μοναδικό που σε έκανε να κρατηθείς , να αντέξεις.  Πλέον είσαι σίγουρη πως όλο αυτό είναι πέρα για πέρα αληθινό και αυτό το ξέρεις μόνο εσύ και αυτός,. Είναι σαν να είστε παιδιά , να έχετε συνωμοτησει για κάτι και αυτό να είναι το μυστικό σας. 

Και εσύ όλο αυτό το κρατάς σας φυλαχτό μέσα σου, γιατί έτσι δεν είναι οι άνθρωποι; τα σημαντικά τα κρατάνε μόνο για τον εαυτό τους. Και που να πεις όλα αυτά που νιώθεις , σίγουρα θα σε περασουν για τρελή. Και που να εμπιστευτείς τόσο έντονα συναισθήματα; και ποιος θα σε ακούσεις,  ποιος θα σε νιώσει όπως ακριβώς το θέλεις εσυ ; για αυτό και τα κρατάς για τον εαυτό σου. Για αυτο δεν μιλάς, τα κρατάς όλα και κατά την διάρκεια της μερας τα θυμάσαι όλα από την αρχή και Αρκείσαι στους χτύπους της καρδιάς σου που έχασαν το μέτρημα για ακόμη μια φορά μα φαντάζει πως είναι η πρώτη φορά. 

Δεν λυπάσαι που δεν μπορείς να μιλήσεις σε ανθρώπο αλλά νιώθεις ευτυχισμένη που μπορείς να συγχωρείς και να αγαπάς δυνατά και έτσι μπορείς να κοιμάσαι κάθε βράδυ με ένα χαμόγελο πάντα στο πρόσωπο σου χαραγμένο αφού η τελευταία φράση που έρχεται στο μυαλό σου λίγο πριν κλείσεις τα μάτια σου είναι " ζήσε το και μην φοβάσαι" !!